Het is al maanden geleden dat de wereld zoals we die kenden op zijn kop werd gezet door dingen die offline gaan voor een verandering en regeringen zijn wat regeringen altijd zijn – langzaam. Dus degenen onder u die niet al op zeer vertrouwde voorwaarden met uw thuiskantoor waren, zijn snel omgezet naar de oorzaak. Aangezien de rimpelingen van het verkeer ’s morgens woon-werkverkeer en de rampen in de kinderopvang de fundamenten van onze piketpaal- en kleedkamermaatschappij hebben geschud, kan ik het niet helpen, maar ik merk dat er weinig is veranderd in mijn dagelijks leven. Ik ga op dezelfde manier te werk als ik al jaren doe. Mijn klanten zijn iets meer ongeorganiseerd dan normaal, maar voor mij is het nieuwe normaal? Het is gewoon het oude normaal met veel minder verkeerslawaai buiten mijn raam.
Zoals de meesten van jullie, vermoed ik, breng ik mijn dagen door met schrijven (en mijn nachten ook, maar dat is voor de lol). Wat ik echter tot mijn verbazing heb gemerkt, is dat zoveel mensen ineens advies geven over thuiswerken. Hoewel sommige van die adviezen misschien goed zijn, afhankelijk van je werk en je persoonlijkheid, kan ik het niet helpen dat ik me afvraag waar het meeste vandaan komt, want het klinkt gewoon als een hoop extra werk voor mij – ik ben niet in het minst verbaasd dat mensen moeite hebben om thuis te werken als ze al die adviezen echt moeten opvolgen!
Ik ben nu al meer dan twee decennia schrijver en consultant die thuis werkt en op drie continenten heeft gewerkt, en ik dacht dat het misschien nuttig zou zijn om wat advies te geven over wat voor mij heeft gewerkt. Iedereen is anders. Je persoonlijkheid heeft misschien een heel ander systeem nodig om het werk zo efficiënt mogelijk uit te voeren met het gelukkigste eindresultaat. Maar dit is wat voor mij werkt.
Wees stijf.
Bij elke beurt is er een digitale goeroe die ons zegt dat we flexibel moeten zijn. Wees aardig voor jezelf. Accepteer je gevoelens. Luister naar je hart. Ik ben geen bovennatuurlijke gelovige en voor mij leeft de persoonlijke energie in lithiumcellen. Dus de enige vorm van flexibiliteit die ik nodig heb in mijn leven leeft op een yogamat die elke ochtend probeert te verschijnen, maar vaak wordt gedegradeerd naar de hoek van de schaamte. Flexibiliteit wordt niet alleen overschat. Het is het probleem.
Heb je geen zin om vanmorgen om 8 uur te beginnen? Het is oké. Je hebt een flexibel schema. Begin om 10 uur. Wie zal het merken? Nou, jij wel. Wij mensen zijn patroondieren. Van onze taal (wat immers onze zaak is) tot onze ontbijtroutine, we voelen ons meer op ons gemak als we niet alleen weten wat er komt en wanneer – wat ons echt veilig maakt, is het gevoel dat we het hebben.
Dus dat is mijn beste suggestie om thuis te werken. Wees niet in het minst flexibel. En dit werkt in beide richtingen.
Maak een schema. Ik werk meestal van 7 uur ’s ochtends tot 5 uur ’s middags met een lunchpauze van twee uur. Dat werkt voor mij, maar sommige mensen beginnen graag later of hakken die lunchpauze op maat. Ik gebruik het als een excuus om naar de keuken te gaan en een volledig gekookte maaltijd te bereiden in plaats van onderweg iets te pakken aan mijn bureau. Je zou een nachtuil kunnen zijn. Het mooie van thuis schrijven is dat je kunt kiezen wanneer je het gaat doen. Maar maak niet de fout om te denken dat je het kunt doen wanneer je maar wilt. Je geest, je lichaam en je woorden op de pagina zullen je hartstochtelijk haten als je dat doet.
Klinkt dat moeilijk? Zelfdiscipline is de hoeksteen van het opbouwen van een succesvolle carrière waarbij je ’s ochtends het huis niet verlaat. Als je rond stuitert, zal je nooit tot rust komen op het werk en het zal laten zien. En het zal met elke dag die voorbijgaat moeilijker zijn om de eerste zin op de pagina te krijgen. Er is nog een ander geweldig resultaat, dat me naar de volgende sleutel tot mijn overleving in deze wereld brengt.
Laat het werk aan het werk. Worstelend om thuis te werken? Hier’s wat voor mij werkte
Als je in een kantoor zou werken, zou je aan het eind van de dag je jas aantrekken en in de auto stappen en naar huis gaan. Het werk is gedaan. Je hebt je lichaam en je geest en iedereen met wie je werkt gesignaleerd dat je een goede dag inspanning hebt geleverd, een dag resultaat hebt behaald en dat het voorbij is. Je komt morgen natuurlijk terug. Maar totdat je weer op de loopband moet springen, is het voorbij en kun je afkoelen.
Je hebt hobby’s. Mensen waar je tijd mee wilt doorbrengen. Dingen in je leven die niets met je werk te maken hebben. Ik ook. Het is van vitaal belang in ons leven om tijd te maken voor ‘mijn spullen’. Maar zoveel mensen beginnen de lijn te vervagen als ze thuis werken.
Ik heb een heleboel rare adviezen gehoord over fysieke afstandelijkheid en visuele compartimentering om hiermee te helpen, maar niets van dat alles (en daar komen we in een minuutje op terug) heeft er iets mee te maken. Het werd tijd.
Als je ’s morgens begint te werken, begin dan met werken. Probeer niet nog steeds advies te geven over dat volgende huiswerkprobleem. Zet de Facebook en Insta neer en ga aan je bureau zitten en sla wat woorden uit. Het zijn misschien de verkeerde woorden, maar het zullen woorden zijn. Je doet niet alleen je werk – je traint je geest om te beginnen en je te concentreren en die zelfdiscipline zal je morgen goed van pas komen. Vooral volgend jaar en het jaar daarna, als het eenmaal zo diep in je routine zit dat je niet meer kunt stoppen en je eerste zin om 7 uur ’s ochtends ter plekke is.
Maar als je aan het eind van je dag komt (17.00 uur in mijn geval), dan is dat het. Je zou niet vrijwillig te laat op je kantoor blijven, tenzij er een heel bijzondere omstandigheid is. Tuurlijk, we hebben allemaal wel eens klanten gehad die iets nodig hadden in een enorme haast en bereid waren te betalen voor het ongemak. Net als in een traditionele kantoorbaan hoort overwerk van tijd tot tijd bij de realiteit. Maar het is geen alledaagse gebeurtenis en het schokt me hoeveel mensen gewoonweg geen geplande eindtijd hebben. “Als ik dit afmaak” is niet nuttig. Als al je projecten in een paar uur kunnen worden gemeten, is dat misschien een redelijke manier om naar de dingen te kijken, maar als je, zoals de meesten van ons, dagenlang of zelfs weken en maanden lang op een enkel document zit te kloppen, zijn eindpunten geen zinvolle afbakeningen van de tijd. De tijd is dat wel.
Dus als het aan het eind van de dag is, sta dan op en loop weg. Zet je werkzame leven uit zoals we vroeger onze tekstverwerkers en elektrische typemachines uitschakelden (nee, ik ben niet echt zesennegentig, maar ik heb wel leren typen op een goede oude handleiding Smith Corona – een ironie die ik in dit virale tijdperk niet ben kwijtgeraakt). Je hebt geen fysieke afstand nodig. Je hoeft ook niet te stoppen met kijken naar de plek waar je werkt. Je hoeft zelfs niet te stoppen met aan het bureau te zitten (of op de bank, waar het grootste deel van mijn werk dagelijks wordt gedaan). Maar als je geplande dag voorbij is, zet je jezelf uit en zet je een “weg naar huis”-bordje in je onderbewustzijn. Het werkethos is geweldig, maar het is niet zo heet. Twaalf uur durende dagen aan het toetsenbord zullen je al snel achtervolgen en de productiviteit staat niet in verhouding tot het aantal bestede uren.
Wees in het moment.
Mensen hebben wat funky ideeën over de boeddhistische leer, maar mijn favoriete (en meest behulpzame) stukje traditionele wijsheid vertaalt zich losjes naar “het leven gebeurt hier en nu – waarom zoek je dat ergens anders? – het is al meer dan tweeduizend jaar op verschillende manieren geschreven door zoveel grote leraren, maar dat is het wel zo’n beetje.
Het vreemdste advies dat ik heb gezien is ook het meest populaire. Heb een de ned-ruimte voor je werk. Ga erin en kom eruit. Pak je werkspullen in en leg ze aan het eind van de dag weg.
Nu, ik ben niet zeker van je, maar ik woon in een klein appartement en ik heb voor vrijwel mijn hele volwassen leven. Ik heb geen ruimte voor een speciale kamer om te werken die ik voor niets anders gebruik. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik niet graag aan een bureau werk en een speciale bank heb om op te zitten als ik aan het schrijven ben, maar niet als ik aan mijn eigen persoonlijke projecten werk of een film kijk? Klinkt dat voor jou net zo dom als voor mij?
Ik krijg het gevoel. Laat het werk maar zitten. Kom aan, werk, vertrek.
Het is een fantastisch idee, maar het is geen fysiek of visueel idee. Het is een mentale oefening. Als je in een traditioneel kantoor zou werken en je computer werkte niet, zou je vrij snel naar een ander bureau overschakelen en het zou je productiviteit niet veranderen. Het kan zijn dat je een ander kantoor krijgt toegewezen of zelfs dat je naar een ander gebouw verhuist. Het zou waarschijnlijk niet veel veranderen. Dus waarom zou het lopen in een andere kamer en zitten aan een bureau het voor u doen?
Het gaat er niet om waar je bent. Het gaat om wat je doet.
Als je je niet kunt concentreren, is dat het probleem. Probeer dat maar eens op te lossen. Voor mij gaat het om de mentale voorbereiding. Ik zit en adem te halen – vaak mediteren in de ochtend bereidt mijn geest voor op de dag die voor mij ligt. Maar je bereidt je wel voor, wees klaar om aan het werk te gaan. Sommige mensen houden ervan om ’s morgens te gaan hardlopen of hun huisdier alpaca of wat dan ook in de frisse lucht te laten lopen. Uw routine is belangrijk – vooral uw just-after-wake-up routing. Dan gaat u zitten en begint u. Tot je klaar bent.
En hier valt het advies voor mij echt van de rails. Ze hebben het over het simuleren van een traditionele werkomgeving. Nou, ik hou niet van traditionele werkomgevingen. Er is een reden waarom ik ervoor gekozen heb om thuis te werken. Het neemt me weg van kantoorroddels en lawaai, constante interactie die afleidt van mijn werk en, meer dan wat dan ook, ongemakkelijke werksituaties. Kantoren en bureaus zijn voor sommige mensen comfortabel genoeg. Maar ze zijn ontworpen voor een doel – efficiëntie en formaliteit. Comfort is slechts een bijproduct van een meer gezondheidsbewuste wereld.
Ik zeg niet dat iedereen mijn voorbeeld moet volgen en acht uur per dag op de bank moet werken – en als je geen actieve levensstijl hebt buiten je werk, joggen, wandelen en voetballen in de achtertuin bij elke kans die je krijgt, is dit geen goede keuze. Maar in een stoel zitten is nog steeds zitten. En ik kan je niet eerlijk zeggen dat ik de laatste keer dat ik iemand zag zitten aan een bureau met een bijzonder geweldige houding, dus mijn neiging om te slikken doet me waarschijnlijk niet slechter op de kussens dan het zou doen ergens anders.
Mijn advies is simpelweg dit – je hebt geen speciale ruimte nodig en je hoeft niet elke ochtend en avond in te pakken en uit te pakken om productief te zijn of om een scheiding van je werk te bereiken. Als je jezelf een schema geeft en je er aan houdt, kan je werkruimte overal zijn waar je je prettig voelt en daar zou je je niet schuldig over moeten voelen. U gaat de helft van uw wakkere leven doorbrengen met dit werk. Je verdient het om je comfortabel te voelen waar je het ook doet, of dat nu op een bureau is, op een bank of onder een boom in de tuin (mijn favoriete locatie soms als het een zonnige dag is).
Wees nu, op dit moment, op deze plek. En als het voorbij is, wees dan in die ene.
De hond heeft je huiswerk niet opgegeten.
Zoals de meesten van jullie, vermoed ik, was het enige deel van de school waar ik van hield, toen ik iets creatiefs mocht schrijven. Formele essays vervelen me en het luisteren naar de leraar was een oefening in onverbiddelijke verveling – ik besteedde veel meer tijd aan het kijken naar de klok en dagdromen dan wat dan ook, behalve misschien het schrijven van nieuwe verhalen in mijn hoofd die ik niet kon wachten om opgeschreven te worden toen ik de klas verliet. Maar wat ik het meest haatte, denk ik, was dat de school niet op school bleef. Naar huis gaan en geestdodende oefeningen en repetitieve taken doen (school is immers gewoon druk bezig, als het erop aankomt) was niets minder dan pijnlijk.
Maar dit is geen huiswerk. Dit is de carrière die ik (en jij) na rijp beraad heb gekozen. Dit is wat ik wil doen met mijn dagen en ik heb er geen enkele spijt van.
Dat maakt dat ik nogal nieuwsgierig en ontsteld ben als mensen naar hun werk kijken zoals ik vroeger mijn opstelvragen over de diepere betekenis van de balkonscène in Romeo en Julia benaderde. Je zoekt geen excuus om het niet te doen. Als je een andere carrière wilt kiezen, ga er dan voor. Maar als je deze wilt, omhels dan het leven dat je hebt en schrijf, nu al!
Thuiswerken voelt misschien nieuw en anders dan velen van jullie die dit niet je hele carrière al doen, maar het is eigenlijk geen verandering ten opzichte van het werk dat je elders doet. Het is meestal rustiger en kalmer, comfortabeler en op je eigen voorwaarden. Er is veel meer zelfmotivatie en zelfdiscipline voor nodig en als u heen en weer rent naar de keuken voor nog een kopje koffie, alleen maar omdat er niemand is om u te vertellen dat u weer aan het werk moet, kan dit iets zijn wat u moet aanpakken met uw innerlijke stem. Maar als het erop aankomt, is dit een prachtig carrièrepad. Ik ga aan de slag met verschillende industrieën, verschillende ideeën. Ik maak kort en lang werk voor een ongelooflijk gevarieerd publiek. Ik schrijf voor tekst, audio, video, wat er ook maar nodig is in het moment. Het is onvoorspelbaar, maar wel leuk. Ik hou van schrijven en het is wat ik doe met mijn dagen.
Dus als je thuis werkt, probeer dan te vergeten dat je er niet per se voor gekozen hebt om dit je kantoorroutine te maken (hoewel ik dat wel deed en ik het niet anders zou willen). Stop met het maken van excuses en vergeet niet dat het werk hetzelfde is, waar je het ook doet. Je hebt geen kantoor nodig om goede kopieën te maken, net zoals het beste kopje koffie dat je ooit hebt gehad misschien nog uit je eigen keuken komt.
Ga groots en ga naar huis.
Dat is het in een notendop. Er zijn zeker mensen die dit werk langer doen dan ik en veel van hen doen het thuis al voordat ik geboren was. Maar na twee decennia van de kortste pendeldienst ter wereld, is dit wat ik heb bedacht.
Maak een plan, een gedetailleerd schema en wees er rigide mee. Als er een noodsituatie ontstaat, ga er dan mee om. Anders, ga daar zitten en ga er naartoe.
Als je begint, begin dan. En als je klaar bent, laat je het werk in je hoofdruimte staan. Je hebt nog genoeg te doen om te leven. Je hoeft je e-mail niet nog een keer te checken of nog duizend woorden voor je naar bed gaat.
Als je aan het werk bent, ben je aan het werk en ben je daar bij jezelf. Als het werk eindigt, leef die realiteit zonder excuses te maken. Aan het eind van de dag ben je het aan jezelf verplicht om je werk uit te schakelen en je een beetje te veranderen van focus!
Vergeet niet wat je leuk vond aan het werk in de eerste plaats. Het is geen huiswerkopdracht omdat het onder hetzelfde dak als je bed ligt. Dit is geen voorbereiding op een examen – het is je levenswerk. Dus haal diep adem en leg je vingers op de toetsen.
Na al die reflectie is er eigenlijk nog maar één advies dat ik je kan geven – stop met je ongemakkelijk te voelen over het feit dat huis en werk niet meer gescheiden zijn door het grote ochtendpendelverkeer. Maak jezelf, zo niet anders, thuis in de nieuwe realiteit.
In de woorden van je veelgeziene deurmat is dit de meest wijze instructie die ik kan herhalen: Welkom thuis.
Ga verder met lezen: Ouders die thuis werken: Hoe het gezins- en het beroepsleven in balans te brengen
Over de auteur
Avi is een Japans-Canadese auteur en creatief schrijfleraar met een verscheidenheid aan fictie-, non-fictie- en gedichtenboeken in druk. Hun achtergrond in het onderwijs heeft een schrijfstijl gecreëerd die zowel modern als informeel is om in contact te komen met een breed publiek en hun geschriften zijn gebruikt in scholen in de hele Engelstalige wereld. Avi’s innovatieve taal- en schrijfmethodes hebben de leerlingen geïnspireerd door alle leeftijden en culturen en hun teksten zijn overal verschenen, van verpakkingen tot internationale reclame en van banken tot sportorganisaties.